نامه سرگشاده جمعی از جان باختگان دهه 60 در مورد شرایط کنونی کشور

مردم عزيز ايران!
ما عده اي از خانواده ها، مادران، همسران و فرزندان جانباختگان سياسي دوران ستم شاهي و دهه ي 60 به پيروي از آرمان عزيزانمان که رفاه، بهروزي، صلح ،آزادي و برابري براي مردم ايران و تمام بشريت بوده است؛ با توجه به شرايط بحراني امروز ايران بر خود لازم ديديم بدين وسيله نسبت به خطرات فاجعه باري که زندگي و منافع مردم عزيزمان را تهديد مي کند، هشدار دهيم. از اين رو توجه مردم آگاه و فداکار و نيروهاي فعال سياسي – اجتماعي ميهن¬مان را به نکات زير جلب مي کنيم:1. جنگ طلبان جهان به سردمداري نومحافظه کاران آمريکايي، براي تثبيت منافع اقتصادي و سياسي خود در منطقه، به ويژه ايران، با تاکيد بر سياست هاي يکجانبه گرايي در حال رقم زدن فاجعه اي مهلک مي باشند. تحريم و جنگ اسلحه ي اين سياست خانمان برانداز است. همانطور که در عراق شاهد بوديم، نتايج مرگبار اين سياست ها تنها گريبان مردم غيرنظامي را گرفته و باعث انهدام زيرساخت هاي حياتي کشور گرديده است.بيش از يک دهه تحريم رژيم صدام به فقر گسترده ي مردم و محروميت کودکان عراقي از تغذيه ي سالم و داروهاي حياتي و در نتيجه فاجعه ي انساني منجر شد. جنگ چهارساله ي اخير عراق نيز نتيجه اي جز کشتار وسيع و هرروزه ي انسان ها، برجاي گذاردن هزاران معلول، ميليون ها آواره و نابودي زيرساخت هاي اقتصادي و اجتماعي کشور در بر نداشته است. فاجعه اي که تا ده ها سال بعد جبران ناپذير است. تمامي اين آسيب ها تنها شامل مردم بي پناه عراق و سرمايه هاي ملي آن گشته و سردمداران مستبد آن کشور در مقايسه با مردم، خسارات چنداني متحمل نشده اند. اکنون که تئوريسين هاي سياست نظامي گري در صدد تکرار سناريوي عراق در مورد کشور عزيزمان هستند، بروز چنين فاجعه اي با هيچ بها و بهانه اي قابل توجيه نيست. لذا مقابله با جنگ طلبي به هر شکل در داخل و خارج از کشور وظيفه ي خطير همه ي آزادي خواهان، عدالت طلبان است.2. از طرفي موضع گيري غلط و نابخردانه و طرح شعارهاي تحريک آميز عده اي از مسؤولين ، زمينه ي تقويت موضع نيروهاي جنگ طلب و جهت گيري افکار عمومي جهان عليه مردم صلح دوست کشورمان را فراهم آورده است. دولتي که در مقابل تهاجم نيروهاي خارجي، طلب اتحاد و متابعت از خود مي نمايد، بايد بداند ملتي در مقابل تهديد هاي خارجي مقاومت خواهد نمود که به حقوق اساسي و خواست هاي واقعي اش توجه شود. اين حقوق اساسي که خواست دو انقلاب مشروطه و بهمن 57 بود، عبارتند از: تامين رفاه و معيشت، امنيت اجتماعي و آزادي هاي تبيين شده در اعلاميه و ميثاق هاي جهاني حقوق بشر چون آزادي عقيده، آزادي بيان، آزادي مطبوعات، آزادي اجتماعات و مشارکت واقعي مردم در تعيين سرنوشت و سياست هاي کشور.آيا با سرکوب نهادهاي مستقل مردمي، کارگران، دانشجويان، معلمان، فعالان زنان و ساير فعالان اجتماعي و به زندان افکندن آنها، اين خواست هاي بحق مردم اجابت شده است؟ ما معتقديم بهترين شيوه ي دستيابي به اين حقوق، تشکيل احزاب و نهادهاي مستقل مردمي است که پژواک پيام عدالت طلبانه و صلح خواهانه ي مردم باشد.ما جمعي از خانواده هاي قربانيان سياسي که رنج ها و آلام زيادي در اين سال ها متحمل شده ايم، با اعمال هرگونه سياست جنگ طلبانه و تحريم اقتصادي که قربانيان آن تنها مردم ايران خواهند بود مخالفيم .ما به کساني که چشم اميد به جنگ طلبان دوخته اند و در آرزوي بازگشت تحت لواي سرنيزه هاي آمريکايي، هستند، يادآور مي شويم که حافظه ي تاريخي مردم ايران زمينه ي شکل گيري کودتاي 28 مرداد و دخالت بيگانگان در آن را فراموش نکرده و توجيه گران چنين مداخلاتي را نخواهد بخشيد.هم ميهنان! در هر محل، شهر و روستا که هستيد، با تشکيل نهادهايِ خودجوشِ مستقل در برابر جنگ و جنگ طلبان ايستادگي کنيد.

جمعي از خانواده هاي جان باختگان سياسي آبان ماه 1386