روند برخوردها و اعمال فشار بر فعالین آذربایجانی روز به روز افزایش پیدا می کند. بازداشتهای طولانی مدت و وضعیت نگهداری آنها به شکل نگرانکنندهای تداوم دارد. وضعیت سعید متین پور، جلیل غنی لو، بهروز صفری، امیر عباس بنایی کاظمی و تعداد دیگر از زندانیان سیاسی آذربایجانی موجی از نگرانی را در بین خانواده های آنها و نهادهای حقوق بشری رقم زده است، گزارش ها حکایت از وضعیت نامناسب دیگر زندانیان سیاسی آذربایجانی دارد. تشکل های مدافع حقوق زندانیان سیاسی آذربایجانی و خانواده های بازداشت شدگان، از روند برخوردهای صورت گرفته ناراضی هستند و می گویند روند دادرسی به صورتی ناعادلانه در جریان است؛ و آنها از حق داشتن وکیل مدافع در زمان تحقیقات و مدت بازداشت محروم اند و حتی بازجویی ها در بسیاری موارد همراه با فحاشی و ضرب و شتم صورت می گیرد. به رغم گذشت بیش از سه ماه از بازداشت این فعالین تا به حال به طور مشخص اطلاعی از اتهام آنها در دست نیست و وضعیت حقوقی بازداشت آنها نیز نامشخص است، بازجویی ها بدون حضور وکیل و حق دسترسی به وکیل انتخابی در جریان است ودستگاه قضایی هیچ توضیح روشن و دلیل قانع کننده ای برای بازداشت آنها ارائه نداده است. آنها در سه ماه گذشته تنها چند تماس تلفنی کوتاه با خانواده داشته اند، خانواده این فعالین نگرانی شدید خود، را از ادامه بازداشت غیرقانونی فرزندانشان اعلام داشته اند. بنا به گزارشات رسیده سعید متین پور روزنامه نگار و مدافع حقوق بشر، که در تاریخ ۴ خرداد ماه توسط مامورین وزارت اطلاعات زنجان بازداشت شده و در بند ۲۰۹ زندان اوین در حبس انفرادی بسر می برد بشدت شکنجه شده است در همین خصوص سازمان عفو بین الملل، روز پنج شنبه ۲۳ ماه اوت، نسبت به «شکنجه» سعید متین پور روزنامه نگار و فعال حقوق فرهنگی آذربایجان، ابراز نگرانی کرد. در اعلامیه سازمان عفو بین الملل گفته شده که سعید متین پور، در بند ۲۰۹ زندان اوین، که زیر نظارت سازمان اطلاعات جمهوری اسلامی قرار دارد، در بازداشت به سر می برد. بر اساس این اعلامیه و بر پایه اطلاعات موجود، سعید متین پور زیر فشار قرار دارد تا به «اعترافات» تلویزیونی تن در دهد. در این میان مهندس عبداله عباسی جوان، مدرس دانشگاه و صالح کامرانی، وکیل مدافع آذربایجانی دیگر فعالین سیاسی میباشند که بیش از یکماه است در وضعیت نامعلومی بسر می برند. آنها در تاریخ ۲۷ مرداد ماه بازداشت و به زندان اوین منتقل شدند. مسولین دولت ایران هیچگونه اطلاعاتی در مورد این اشخاص فراهم نکرده اند.و هیچ خبری در خصوص اتهامات وارده به آنها در اختیار نزدیکان ایشان قرار داده نشده است . همچنین سازمان عفو بین الملل نیز با انتشار بیانیه ای آقای کامرانی را یک زندانی عقیدتی دانسته که صرفأ در ارتباط با فعالیت های قانونی اش در مقام یک وکیل مدافع، و برای اعمال مسالمت آمیز حقوق به رسمیت شناخته شده بین المللی آزادی بیان، و تلاش برای ارتقای حقوق جامعه آذری ایران توقیف شده است. گزارشات رسیده از تبریز حاکی است وضعیت نگهداری امیر عباس بنای کاظمی دیگر فعال آذربایجانی که روز ۲۴ اردیبهشت ۱۳۸۶ توسط مامورین اداره اطلاعات تبریز در منزل خویش دستگیر شده است و هم اینک در زندان تبریز نگهداری می شود نامطلوب است. روز ٣۱ آگوست مصادف با جمعه نهم شهریور سازمان عفو بین الملل با صدور بیانیه ای خواهان پایان بخشیدن به شکنجه و آزار و اذیت امیرعباس بنائی کاظمی فعال حقوق زبانی آذربایجان و آزادی سریع وی شد. در گزارش عفو بین الملل آمده " خانم جمیله بنای کاظمی مادر امیر عباس که یک بار با فرزند خود ملاقات کرده است به بخش ترکی آذربایجانی رادیو آمریکا گفته است که وضعیت فرزندم نامناسب است، او به شدت شکنجه شده است و در اثر شکنجه های جسمی دندانهایش شکسته و صورتش کبود شده است. مادر این زندانی سیاسی اضافه نموده است که تحت هیچ شرایطی از خواسته های بشردوستانه خودشان مبنی بر آزادی زبان مادری خویش (ترکی آذربایجانی) دست نخواهند کشید." از طرفی شهناز غلامی فعال سیاسی آذربایجان و فعال حقوق زن در تبریز که از ۲۹ مرداد امسال در زندان بسر می برد و عصر روز سه شنبه بیستم شهریور با وثیقه ۱۰۰ میلیون ریالی پس از ۲۲ روز بازداشت بطور موقت آزاد شده است در گفتگوی با سایت کانون زنان با اعتراض به نحوه دستگیری و نوع برخورد خشونت آمیز مامورین اطلاعاتی اظهار داشته :"مرا چشم بسته به محل بازجویی بردند و من برای اعتراض به این نوع برخورد به هیچ کدام از سوالات بازجو ها پاسخ ندادم و حتی بخش مربوط به مشخصات فردی برگه بازجویی را پر نکردم." همزمان با افزایش فشارها بر زندانیان سیاسی و عقیدتی آذربایجان اعضای خانواده این زندانیان نیز تحت فشارهای مضاعف قرار گرفته اند. برابر گزارش های منتشره خانم لیلا حیدری همسر آقای بهروز صفری که از سوی اداره اطلاعات برای ملاقات با همسرش بصورت تلفنی احضار شده بود، بدون اینکه موفق به ملاقات با همسرش شود، توسط مامورین بازداشت گردید. تاکنون از موقعیت و شرایط جسمی و روحی وی هیچ خبری اعلام نشده است. با گذشت چند هفته از بازداشت علیرضا متین پور و لیلا حیدری، مقامات قضایی زنجان هنوز اتهامات این افراد را عنوان نکرده اند و پیگیری خانواده های آنان برای اطلاع از سرنوشت فزندانشان بی نتیجه بوده است. از سوی دیگر در پی اطلاع رسانی و مصاحبه خانم عطیه متین پور (عطیه طاهری) همسر سعید متین پور با رسانه های گروهی در خصوص شرایط زندانی شدن همسرش، وی از سوی وزارت اطلاعات شدیدا تحت تعقیب و آزار و اذیت قرار دارد. همچنین خانم مینا کامرانی همسر وکیل بازداشتی آذربایجان، صالح کامرانی که خود نیز فارغ التحصیل رشته حقوق می باشد، از سوی ماموران امنیتی تهدید به بازداشت شده است. خانم کامرانی بارها طی مصاحبه با رادیوها و تلویزیونهای خارجی نسبت به آزار و اذیت همسرش اعتراض کرده بود. شواهد نشان میدهد این شکنجه ها در راستای برنامه ای هدفمند و سیاسی و در جهت بی حرمتی به کرامت زندانی و تضعیف اراده آنان صورت می گیرد. در این میان فعالان حقوق بشری آذربایجانی با اعلام اعتراض نسبت به این رویه از نهادهای مسئول بویژه نمایندگان محترم مجلس تقاضا دارد با بررسی این گزارشها مانع نقض حقوق اساسی و آزادیهای اجتماعی افراد گردند. آذربایجانی های ایران خواستار حقوقی در امور فرهنگی و زبان، از جمله حق تحصیل و آموزش به زبان مادری هستند. اما متاسفانه مقامات ایرانی به کسانی که در پی ترویج هویت فرهنگی آذربایجانی هستند، به دیده سوء ظن می نگرند و آنان را توقیف، شکنجه و محکوم به حبس می کنند. بنابر این ما خواهان تعیین تکلیف افراد بیگناهی هستیم که تنها جرم آنها دفاع مسالمت آمیز از حقوق انسانی است در پایان از تمامی سازمان های حقوق بشری می خواهیم که ضمن محکوم کردن دستگیریهای گسترده و شکنجه فعالان سیاسی اذربایجان به سرنوشت آنها بی توجه نباشند و با اعمال فشار بر دولت ایران از ادامه نگهداری بلاتکلیف این زندانیان در بازداشت گاهها خودداری نماید.
اخبار روز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر